Anholt

Beschrijving

NV Cruising Guide

Navigatie

De van brandstof voorziene haven kan dag en nacht worden benaderd. Een van veraf zichtbaar oriëntatiepunt is de hoge radar- en zendtoren direct ten noordoosten van de haven.

Waarschuw de drie schollen rond het eiland: Østerrev, Stensøre en de NW Rev.

Ligplaatsen

Jachten liggen afgemeerd aan de oostzijde van de middelste brug of aan de drijvende pontons met hekboeien bij een waterdiepte van ca. 3,5 m. Vaak kunt u vanwege de grote drukte in deze populaire haven afmeren in de zgn. tweede rij; dat wil zeggen dat u afmeert voor het hekanker en de steven vastmaakt aan de jachten die al aan de brug liggen afgemeerd. De noordelijke kade is gereserveerd voor vissers en de veerboot - en mag alleen met toestemming van de havendienst worden gebruikt.
Voor zeer grote jachten bieden de binnenkanten van de pierhoofden van de voorhaven bij rustig weer of aflandige wind goede ruimte. Hier moet je echter turnen over granieten blokken aan de wal.

Ankerplaatsen: Vrij goede ankerplaatsen, die echter alleen in veilige weersomstandigheden mogen worden gebruikt, zijn elk te vinden aan de lijzijde van het eiland. Bij westen- tot noordenwind kunt u dicht onder de kust liggen in Pakhus Bugt, dat hier steil afloopt. De waterdiepte is 3 - 4 m. Bij zuidelijke wind ligt u ten noordoosten van de Nordbjerg op 3 - 4 m waterdiepte. De voorhaven is zelfs bij ideaal weer slechts beperkt geschikt als ankerplaats, omdat er maar weinig plaats is om aan te leggen. Een toenemende wind uit het westen maakt de voorhaven al snel zeer onstuimig.

Omgeving

Naast de gebruikelijke sanitaire voorzieningen vindt u in de haven ook brandstof- en levensmiddelenvoorraden. Anholt By", drie kilometer verderop, biedt verdere bevoorradingsmogelijkheden. Er is een veerverbinding met Grenaa op Jutland.

NV Land Guide

Nagenoeg 15.000 pleziervaartuigen bezoeken jaarlijks de haven van het eiland, dus het is hier vaak onrustig in het hoogseizoen. Af en toe is de haven zo druk dat het lijkt alsof hij bestaat uit één groot pakket gastenboten. Pech voor wie vroeg komt en vroeg wil varen. Toch lijkt de drukte de Anholt-fans niet af te schrikken.

Het paradijselijke landschap van het tien kilometer lange, vijf kilometer brede eiland oefent een magnetische werking uit. Een uniek duingebied, een kleine stuifzandwoestijn, stenen muurtjes en jeneverbesstruiken, evenals het lagunegebied "Flakket" in het noordwesten van het eiland met vele vogelsoorten en een groot broedgebied trekken niet alleen sportbootvaarders aan, maar ook talrijke toeristen die met de veerboot van het vasteland (Grenaa) komen. In totaal bezoeken 50.000 gasten Anholt per jaar - met slechts 160 inwoners.

Terwijl gletsjermoreneheuvels het landschap in het westen domineren, is het oostelijk deel van Anholt vlak - met uitzondering van de zandduinen. Het hoogste punt is de Sønderberg. Vanaf deze bijna 50 meter hoge heuvel in het westen van het eiland kunt u op een heldere dag zelfs de Deense en Zweedse kust zien.

Na een wandeling van een uur door het dichte naaldbos van het westelijke eiland bereikt u het enige dorp, Anholt By, dat 120 inwoners telt. Het straalt gezelligheid uit en wordt nu niet alleen bewoond door boeren, maar ook door kunstenaars en ambachtslieden die hun werk te koop aanbieden. Natuurlijk wonen er ook vissers in de piepkleine eilandhoofdstad, maar hun vloot is de laatste jaren kleiner geworden omdat het vervoer van de vangst naar Grenaa problemen opleverde. Veel vissers zijn daarom naar het vasteland verhuisd. De overgebleven vissers vangen vooral kreeften en tong.

De bezienswaardige kerk van het dorp zou in 1819 zijn gebouwd omdat een heel bruiloftsfeest op de terugweg van de huwelijksceremonie op het vasteland in nood was geraakt en het pasgetrouwde stel bijna was verdronken. De overblijfselen van de fundamenten getuigen echter van een nog ouder kerkgebouw. Het interieur is versierd met een romaanse doopvont uit Halland (Zweden) en een 100 jaar oud altaarstuk met de voorstelling van Jezus die over het water loopt. De klokken op het altaar, een geschenk van de eigenaar van het eiland in 1716, zouden in 1909 worden omgegoten, maar de kapitein die ze naar het vasteland voer keerde, uit vrees voor Gods straf, onderweg om en bracht de klokken terug naar het eiland. Er was niemand anders te vinden die bereid was de klokken naar het vasteland te vervoeren.

De fijne zandstranden aan weerszijden van de haven (in totaal 26 kilometer zandstrand) zijn een andere reden voor de populariteit van Anholt. Uitgebreide wandelingen langs de kust zijn een must voor de meeste bezoekers. Maar omdat de meeste zeilers de voorkeur geven aan zonnebaden op het strand bij de haven, kunt u op slechts een paar honderd meter afstand van de drukte een rustig plekje helemaal voor uzelf vinden.

Eenzaamheid is nog meer gegarandeerd in het oostelijke duingebied. Hoe oostelijker, hoe eenzamer, is de vuistregel op Anholt voor wie de zomerdrukte achter zich wil laten. De dagwandeling naar de vuurtoren in het oosten is dan ook een aanrader. Hoewel bijna het hele eiland beschermd is, kan de "woestijn" te voet worden doorkruist.

Archeologische vondsten uit de jongere steentijd (Pitkeramiek-periode) vertellen over de prehistorie. Af en toe kan men nog sporen zien van het maken van vuurstenen werktuigen op steenblokken. De woonplaatsen van de steentijdbewoners bevonden zich op de plaats waar nu het dorp is. Uit de Bronstijd zijn nog geen vondsten gedaan, maar er zijn wel huisraad uit de Vikingtijd ontdekt, toen volgens de legende de piraat Borris in zijn kasteel op Sønderbjerg op de uitkijk stond voor passerende schepen.

Over de geschiedenis van het eiland is ook bekend dat Anholt nog helemaal begroeid was met dennenbomen toen de Deense koning hier in de vroege Middeleeuwen op de jachtfluit blies. In de loop van de tijd hebben de bewoners echter de meeste bomen gekapt omdat ze het hout nodig hadden als brandstof voor de zoutwinning en voor het aansteken van de eerste vuurtoren. Het dennenbos dat zich nu langs de kust naar het westen uitstrekt, werd herbebost nadat het eiland zo'n 150 jaar geleden vrijwel boomloos was geworden.

Een sluwe Deense officier zou bij het vredesverdrag van Roskilde in 1658 op ingenieuze maar eenvoudige wijze hebben voorkomen dat het eiland aan Zweden werd afgestaan. Hij schonk bier in voor zichzelf en zijn onderhandelingspartners, dronk het snel op, en plaatste zijn pul op de kaart op de exacte plek waar het eiland was aangegeven.

In 1668 werd Anholt verkocht aan de douane-administrateur Peder Jensen Grove; wiens vrouw na zijn dood trouwde met de edelman Hans Rostgaard van Krogerup. De afstammelingen van de adellijke familie bezitten Anholt vandaag de dag nog steeds.

Als strategisch belangrijk punt in het noordelijke Kattegat werd het eiland hevig bevochten, vooral tijdens de Deens-Engelse (1807-1814) oorlog. Eerst doofden de Denen het voor de Engelsen belangrijke baken van Anholt, waarop de Engelsen een fregat ombouwden tot lichtschip en het voor Anholt voor anker legden. Maar de bemanning van het schip raakte in nood in het ijs, moest zich naar het eiland redden en tot hun verbazing werden zij op het eiland niet vijandig ontvangen, maar vriendelijk verzorgd als gestrande mensen volgens oud gebruik. Dit weerhield de Engelsen er niet van het eiland zes maanden later te veroveren, hoewel zij op hevige tegenstand stuitten van 100 soldaten van een Jutlands regiment. De bloedige pogingen van de Denen om het eiland te heroveren worden herdacht door grafstenen op het kerkhof van Anholt By en een door kanonnen omgeven gedenkteken in het dorp. Aan het eind van de oorlog slaagden de Engelsen erin de aanvallen af te slaan en bouwden ook een klein fort bij de vuurtoren in het oosten, waarvan de resten vandaag de dag nog te zien zijn.

Zo'n 130 jaar later, tijdens de Tweede Wereldoorlog, behoorden Duitse troepen tot de ongewenste bezoekers. De bezetting had echter het positieve gevolg dat de haven zich ontwikkelde. Het belang dat de militairen nog steeds aan het eiland hechten, is te zien aan de hoge radartoren boven de haven, gebouwd rond 1900.

Annholt was een strategisch punt voor een tussenstop op de zeereis tussen Denemarken en Zweden, maar is nu vooral een bestemming voor pleziervaarders, die ook het klimaat van het eiland weten te waarderen. Statistisch gezien is het de zonnigste plaats in Denemarken, wat wordt ondersteund door de schaarse vegetatie aan de oostkant van het eiland en de droogte in de zomer. Op de zandgrond in het oosten van het eiland groeien schaarse heide en verspreid staande berken, maar ook strandhaver, kraaihei en thuisbush.

Het eiland, nu 22 km² groot, is in 15.000 v. Chr. heel geleidelijk ontstaan tijdens het smelten van het ijs. Een ring van ijs omsloot het eiland en vormde de randmorenen nadat het ijs op de hoogste punten was gesmolten. Langzaam bevrijd van de druk van het wegsmeltende ijs, begon het land te rijzen. Maar Anholt was nog steeds verbonden met het vasteland. Pas rond 7000 v. Chr. steeg het water meer dan het land. Anholt werd een eiland, dat eerst alleen bestond uit wat nu het westelijke deel is. De vlakke strandwal, de "woestijn" ten oosten van de heuvels vormde zich in de loop van de volgende 5000 jaar.

Pas in de laatste 100 jaar ontstond het eerder genoemde flakket, een vlakke, natte vooroever met strandweiden ten noordoosten van de haven, die tegenwoordig niet meer betreden mag worden om broedvogels te beschermen. Breechfoot, zwaan, eidereend, fuut, meerkoet, watervogels, kievit, meeuwen en diverse eendensoorten kunnen met een verrekijker worden geobserveerd.

Anholt heeft een aanzienlijke populatie pelsrobben, die hier in de zomer hun jongen krijgen. Natuurbeschermers dringen er daarom bij bezoekers op aan de zeehondenjongen (brulapen) absoluut niet aan te raken, omdat de moeder anders haar jongen in de steek laat. Milieuactivisten en eilandbewoners zijn ook bezorgd over het acute brandgevaar dat bijna elk jaar tijdens de zomermaanden bestaat. Roken in het bos is ten strengste verboden en iedere gast wordt gevraagd mee te helpen het vuur te bestrijden als er een uitbreekt.

Sportschippers wordt gevraagd hun afval zo mogelijk mee terug te nemen, omdat het afval per veerboot moet worden afgevoerd.

Er is een supermarkt zowel in het dorp als aan de haven. De Kro in het dorp biedt een goede huiskeuken, de twee restaurants aan de haven zijn aan te bevelen aan fijnproevers die weten dat havenzicht, nouvelle cuisine en longdrinks hun prijs hebben. Er is ook een snackbar en een viskraam bij de aanlegplaatsen waar u gerookte vis en viskoeken kunt kopen. Tot slot is er een lounge met kookgelegenheid en een terras boven de sanitaire voorzieningen, vanwaar u een fantastisch uitzicht over de haven hebt. Het havengeld is niet erg duur, als je het vergelijkt met de prijzen in het noordelijke Kattegat.

De eilandarts woont aan de noordkant van het dorp, waar de wegen Nordstrandvej en Gennem Landet delen. Er zijn regelmatige vluchten met kleine vliegtuigen naar Læsø en Kopenhagen vanaf het vliegveld ten oosten van het dorp.

Jachthaven Informatie

Neem contact op met

Omgeving

Stroom

Water

Toilet

Douche

Restaurant

Imbiss

Atm

Internet

Brandstof

Diesel

Benzine

Kruidenier

Openbaar Vervoer

Fietsverhuur

Vuilnis