Greifswalder Oie

Beschrijving

NV Cruising Guide

Navigatie

Aanlopen is dag en nacht mogelijk. De aanloop naar de haven is vanaf de boei "Oie/Hafen", ten westen van het eiland, met 110° door de geboeide vaargeul direct de haven in. Voor de haven is de grond buiten de vaargeul stenig.

Ligplaatsen

Bij ongunstige omstandigheden (b.v. storm, technische schade, ziekte) mag de haven slechts voor de duur van één dag worden binnengevaren. De havenmeester dient te worden ingelicht.
Aan de vaste, 20 m lange pier in het zuiden van het havenbekken ligt de zeereddingscruiser.
Achter de westpier ligt men op 4 m waterdiepte aan meerboeien. Er zijn echter geen bolders om aan te meren en men heeft een rubberboot nodig om aan land te komen.

Omgeving

Sanitaire voorzieningen en voorzieningen voor aan- en afvoer zijn er niet op het eiland.

NV Land Guide

Het Nationale Volksleger van de voormalige DDR was niet tevreden met een simpel "kraakje", zij bezetten het hele eiland Greifswalder Oie, verjoegen de boeren en maken het zichzelf gemakkelijk. Na het opruimen van het puin en de beschavingsresten die de NVA hier achterliet, is de schoonheid van het fabelachtige eiland onaangetast gebleven.

Een paar betonnen fundamenten van lanceerplatforms wijzen nog op een triest hoofdstuk uit de geschiedenis van het eiland, de op afstand bediende raketwapens van de nazi's.

Greifswalder Oie was een heilige plaats voor de Slaven. Historici zijn het er echter niet over eens welke godheid er werd aanbeden totdat de bekeerde Vikingen een einde maakten aan de heidense cultus. Volgens de legende wierp koning Olaf Trygvason zichzelf en zijn schatkist in zee toen hij geen kans zag om een zeeslag te winnen tegen een superieure Zweedse en Deense strijdmacht. Omdat hij zijn tegenstander niet alleen de overwinning maar ook de buit niet misgunde, nam hij die mee overboord en zijn dood tegemoet.

Voordat de laatste slag van Olav Trygvason plaatsvond, maakte de heerser, die volgens de legenden een reus was, naam door een avontuurlijk leven. Na de moord op zijn vader Trygve viel de koningszoon in zijn vroege jeugd in slavernij, maar werd als negenjarige herontdekt. Op 16-jarige leeftijd nam hij deel aan Vikingtochten en vocht hij zij aan zij met de Deense koning Sven Forkbeard in Engeland. Na zijn doop in Engeland onttroonde hij de Noorse koning Jarl Erik Hakonsson en liet zich kronen. Hakonsson vluchtte naar de Zweedse koning Olaf Skötkonung.

Tegen de wil van Gabelbart in, trouwde hij met zijn zuster Tyra. Gabelbart had zijn zuster beloofd aan de Poolse koning Bogislaw en stond niet welwillend tegenover Trygvason nadat Tyra uit Polen naar Noorwegen was gevlucht. Tyra, die haar bruidschat moest achterlaten toen zij vluchtte, drong er bij Trygvason op aan de schatkist te bemachtigen. Hij slaagde daarin, maar op de terugweg wachtten hem bij de Oie drie vloten Winkingers op: die van zijn tegenstander Hakonsson, die van zijn vroegere strijdmakker Forkbeard, en die van de koning van Zweden. Trygvason durfde de strijd aan ondanks zijn minderwaardigheid en vertrouwde op zijn grotere schepen, die het mogelijk maakten de tegenstanders van bovenaf aan te vallen. Zijn schip "Ormen lange" (Lange Slang) was een van de grootste Vikingschepen ooit gebouwd. Maar de numerieke overmacht van de tegenstanders was overweldigend. Er restte hem nog één laatste beroemde daad: de schatkist meenemen naar het hiernamaals.

Om experimentele redenen zijn zo'n 20 jaar geleden pony's op het eiland losgelaten om te kijken hoe de dieren in het wild overleven. Ze zijn nog niet gevoed of hebben diergeneeskundige zorg gekregen. Naast de pony's zijn er herten, een groot aantal verwilderde tamme konijnen en wilde zwijnen.

Het verhaal gaat dat een paar jaar geleden een bijzonder krachtig zwijn werd uitgekozen voor Admiraal Ehm om te schieten. Het dier werd zelfs gevoerd om in topvorm voor de jager te verschijnen. Het feest werd verpest voor de marineofficier. Een paar stropers waren hem voor met een val.

Langs de bluffs liggen enorme rotsblokken, de meeste aan de noordwestkust. Daarnaast vallen de overwoekerde tuinen op, met goed smakende appels en peren om te plukken, als getuigen van een tijd dat het eiland bewoond was. Ook het gebouw van de Maatschappij tot Redding van Schipbreukelingen dateert uit dit jaar. Om het gebrek aan voorraden te compenseren, zijn er ook braamstruiken over het hele eiland. Vooral in het zuidelijke deel bij de haven zijn de vruchten overvloedig aanwezig.

Jachthaven Informatie

Neem contact op met