Puddemin

Beschrijving

NV Cruising Guide

Navigatie

De aanloop is alleen overdag mogelijk. Vanaf de vaargeul van Strelasund stuur je vanaf boei 22 met 358° naar boei P2 van de Puddemin-vaargeul en vervolgens vaar je verder in de geboeide vaargeul naar de haven, waarbij je precies de boeienlijn aanhoudt. De Puddemin vaargeul heeft een sterke neiging tot dichtslibben (zie NV.Aktuell, serie 4, Mindertiefen).

In de Gleiwitz en Puddemin Wiek, met uitzondering van het ankergebied bij Üselitz (zie S39), is alleen navigatie in de geboeide vaargeul toegestaan (NSG)

Ligplaatsen

Er is altijd een vrije plaats aan de betonnen pier (1,5 - 1,8 m waterdiepte).

Omgeving

Alle aanlegplaatsen aan de steiger en aan de wal hebben een water- en elektriciteitsaansluiting. Er zijn moderne sanitaire voorzieningen in het gebouw van de havenmeester. Verdere voorzieningen zijn echter alleen beschikbaar in Garz, 5,5 km naar het noorden.

NV Land Guide

Deze gemoderniseerde haven is helaas een voorbeeld van hoe men de natuur tot garaus maakt. De betonnen kade, de betonnen weg direct voor de ligplaatsen en op de achtergrond een opvallend geschilderd flatgebouw zorgen niet voor een feel-good sfeer.

Puddemin bestaat uit een paar huizen, een paar paddocks, een enorm rietveld en de hallen van een voormalige "landbouwproductiecoöperatie" op 100 m afstand van de haven. Er is geen winkel in de nederzetting, maar er is tenminste een bushalte.

Er is niets bezienswaardigs in Puddemin. Daarvoor moet u naar Garz, waar een bezoek aan het Ernst-Moritz-Arndt-Museum de cultureel geïnteresseerden kan bekoren.

 Garz is  de oudste stad op Rügen en was in Slavische tijden een belangrijke basis van de vorsten van de stam der Ranen. Het kasteel Charenza zou op de nog bestaande kasteelwal hebben gestaan. Volgens de Scandinavische tradities werd in de tempel de zevenkoppige god Rugiavit vereerd. De veelkoppigheid was een bijzonder kenmerk van Slavische godenbeelden (zie ook Ralswiek en Breege), waaraan houten tempels werden gebouwd en offers werden gebracht, ook mensenoffers.

Het schiereiland Zudar, dat al in Slavische tijden werd bewoond, behoort ook tot de aanbevolen bestemmingen voor excursies. Verschillende megalithische graftombes getuigen van de oorspronkelijke bewoners. Onderweg passeert u links het natuurreservaat Schoritzer Wiek, waar aalscholvers hun nesten hebben gebouwd op het eilandje in de Wiek. Alle bomen op het eilandje geven een spookachtig beeld. Ze zijn volledig dood door de bijtende uitwerpselen van de vogels. Andere grafheuvels, dorpskerken en landhuizen behoren tot de bezienswaardigheden in de omgeving van Puddemin.

Ernst Moritz Arndt (1769-1860), de politieke publicist en vaderlandslievende dichter, wordt beschouwd als de drijvende kracht achter de anti-Napoleontische bevrijdingsoorlogen. Tegelijkertijd was hij een felle tegenstander van een machtige aristocratie en pleitte hij voor een eengemaakte sociale staat.

Voor de adel was Arndt een "prediker van ongehoorzaamheid"; voor het volk was hij een welsprekende patriot wiens taal zij verstonden. Last but not least was hij een humanist, hoewel hij met zijn onverzettelijke vijandigheid jegens Napoleon niet onomstreden was onder intellectuelen. Ondanks de vijandigheid van de aartsconservatieven slaagde hij erin een buitengewone invloed uit te oefenen op de politieke gebeurtenissen van zijn tijd. Dit was vooral het geval in de jaren 1812 tot 1816, toen de in 1769 in Groß Schoritz geboren boerenzoon het hoogtepunt van zijn populariteit bereikte. Hij werd de meest gelezen publicist van de bevrijdingsoorlogen. Toch was hij een propagandist uit de diepste overtuiging - zonder opdrachtgever.

Na de bevrijding van de Napoleontische troepen was hij de vorsten een doorn in het oog met zijn ongemakkelijke politieke eisen, omdat hij bleef aandringen op de opheffing van de feodale afhankelijkheid.

De reactionairen vervolgden hem en veroordeelden hem gerechtelijk tot zwijgen. Maar zelfs op de leeftijd van 70 jaar deed hij iets terug in zijn "Herinneringen uit het buitenleven" en, twee jaar voor zijn dood, deed hij de patriottische tijd herleven in "Mijn omzwervingen met de keizerlijke Baron von Stein". Tegelijkertijd laat hij, door te schrijven over Stein en de gebeurtenissen uit de tijd van diens bevrijdingsstrijd, een unieke persoonlijke beschrijving van de grote hervormer von Stein na. In 1860 werd Ernst Moritz Arndt in Bonn begraven.

Het is minder bekend dat Arndt ook de schrijver was van sprookjes en legenden. Een van zijn fantastische verhalen over de heks "Thrin Wulfen" speelt zich af tussen Schoritz en Puddemin, waar volgens Arndt het kleine dorpje Güntz lag. De heks had de neiging om alles en iedereen te betoveren, natuurlijk ten voordele van haar eigen familie, maar ook ten nadele van de buren, die zich altijd afvroegen waarom het vee van de Wulfens zo vet was, terwijl dat van henzelf plotseling dood in de wei lag. Op een dag echter, toen de heks, betoverd als een kat, de voorraadkast van de pastoor wilde leeghalen, verdedigde de man Gods, die op de loer lag, zich met een geweerlading hagel. Vanaf dat moment liep de heks mank en toen de drang om betoveringen uit te spreken haar overviel, kon ze niet snel genoeg bij de dieren van haar buren komen. En zo behekste zij haar eigen vee, werd totaal verarmd en verloor haar man, die uit angst voor haar toverkunsten het huis verliet.

In dit "sprookje" behandelt Arndt waarschijnlijk ook de trieste waarheid van de heksenvervolging en het bijgeloof, dat in zijn tijd nog sterk leefde onder het gewone volk, met ironische zijstoten. Alleen al rond zijn geboorteplaats liggen twee heksenbergen, een Teufelsberg en een Hexenbusch . En - zoals in veel sprookjes - ten westen van Groß Schoritz liggen "onheil" en "hemel" heel dicht bij elkaar.

Jachthaven Informatie

Neem contact op met

Omgeving

Stroom

Water

Toilet

Douche

Restaurant

Ramp

Vuilnis